Λίγο πριν διατυπώσουμε μερικές ίσιες κουβέντες για τις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στην πόλη μας και τις εξελίξεις στο θέμα αυτό, ας ανατρέξουμε σε ένα απόσπασμα από τη διακήρυξη της Κίνησης:
[25 Ιουλίου 2008]
...Μας αξίζει ένα περιβάλλον με ποιότητα και αισθητική. Ένα πλαίσιο πραγματικού ελεύθερου χρόνου, με δυνατότητα δημιουργικής απασχόλησης και αυτοπραγμάτωσης. Μια δυνατότητα γνωριμίας και επικοινωνίας των παιδιών μας με το βουνό, που ευτυχίσαμε [?] να βρίσκεται στην πλάτη της πόλης μας. Μιας πόλης, που χάνει το κλίμα της, ενώ όλοι «ενδιαφέρονται και φροντίζουν» για αυτό. Μιας πόλης που χάνει το πράσινό της, ενώ όλοι δηλώνουν πως… το έχουν για πρώτη προτεραιότητα. Μιας πόλης που χάνει τους τελευταίους ελεύθερους χώρους της ενώ… όλοι επιδιώκουν «να γίνουν κτήμα του λαού και της νεολαίας». Μιας πόλης που χάνει σιγά- σιγά και τον ύπνο της από την αύξηση του θορύβου, την έξαρση της ανασφάλειας και της εγκληματικότητας κατά της περιουσίας και της ζωής. Μας ανήκει το δικαίωμα συμμετοχής σε όλες τις μικρές και μεγάλες αποφάσεις που επηρεάζουν την ζωή μας. Οι δημοσιο-σχετίστικες εκδηλώσεις, τα στημένα γλέντια, οι τυπικού χαρακτήρα συνελεύσεις, η γραφειοκρατικοποίηση, ο παραγοντισμός, ο ψευτοελιτισμός, τα επιτηδευμένα χαμόγελα, η αλαζονεία, είναι έννοιες άσχετες, βαθύτατα αντίθετες με την ουσία και το νόημα της αυτοδιοίκησης. Αντιστρατεύονται την συμμετοχή και απωθούν την νεολαία, αποστασιοποιούν, αηδιάζουν τον κάθε σκεπτόμενο και αξιοπρεπή πολίτη. Η έλλειψη αξιοκρατίας, επιδεινώνει τα προβλήματα σε οποιονδήποτε οργανισμό έχει ως αποστολή να παράγει ένα έργο, απογοητεύει τους αδικούμενους, αποθρασύνει τους ευνοούμενους και εισάγει ένα άθλιο πρότυπο αξιών. Κανένα σύστημα που στηρίζεται - καλλιεργεί την απαίτηση πολίτες-νοικοκυραίοι με το ιδρωμένο πουκάμισο της δουλειάς, να ξεσκονίζουν κολλαριστά σακάκια, ανθρώπων που πιθανότατα δεν δούλεψαν ποτέ, δεν είναι ικανό, σε βάθος χρόνου να καταργήσει την αξιοπρέπειά μας. Στον εργαζόμενο - βιοπαλαιστή, που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, στις ολοένα και πιο απαιτητικές ανάγκες της εποχής μας, αξίζει η εφαρμογή- προώθηση προγραμμάτων στήριξης της εργασίας, της οικογένειας, του έφηβου ή ηλικιωμένου μέλους. Αξίζει και δικαιούται την παρουσία μιας οργανωμένης αλληλεγγύης. Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων, δεν αποτελεί φιλανθρωπικού χαρακτήρα προαιρετική εκδήλωση, αλλά υποχρέωση της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών και δομικό, ουσιώδες συστατικό της αυτοδιοίκησης. Η αυτοδιοίκηση όμως οφείλει παράλληλα: Να αναπτύσσει και διατυπώνει τον αυτόνομο διεκδικητικό της ρόλο σε σχέση με τους κεντρικούς θεσμούς, την κυβέρνηση και το κράτος. Να συναντιέται όταν και όποτε χρειάζεται στη διαδρομή αυτή, με τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις του λαού και των εργαζομένων. Να έχει προϋποθέσεις καθαρής τοποθέτησης σε κεντρικού χαρακτήρα κοινωνικά και θεσμικά ζητήματα και στα ζητήματα της ανάπτυξης και των κατευθύνσεών της. Για τον λόγο αυτό, προκύπτει ότι όποιοι και όσοι επικαλούνται κατά καιρούς τον τύπο μιας δήθεν ανεξάρτητης αυτοδιοίκησης, περιορίζοντας τον ρόλο της αποκλειστικά στην αντιμετώπιση των λεγόμενων μικρών-καθημερινών προβλημάτων, μάλλον εκ του πονηρού, προωθούν μια καιροσκοπική ομάδα εξουσίας στη διαχείριση. Όμιλοι χαρωπού σκοπού δεν υπάρχουν στην αυτοδιοίκηση! Ο καθένας έχει απόψεις, αξίες, ομάδες συμφερόντων κοινωνικών ή ιδιωτικών να εξυπηρετήσει. Η ταυτόχρονη συνύπαρξη αντίθετου ιδεολογικοπολιτικού χαρακτήρα συμμαχιών σε ένα σχήμα, δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά ένα πρόσκαιρο μόρφωμα- άθροισμα προσώπων με βασικό αυτοσκοπό την εξουσία. Μια τέτοια ένωση, έχει δύο βέβαιες εξελίξεις: -κακά ξεμπερδέματα -ημερομηνία λήξης...
Με την έννοια της υποτιθέμενης ανεξάρτητης παρουσίας με σκοπό "το αφηρημένο καλό που μπορεί να τα ενώσει όλα" , επιμένουμε και θα επιμείνουμε πολύ σταθερά ότι
δεν υπάρχουν ΟΜΙΛΟΙ ΧΑΡΩΠΟΥ ΣΚΟΠΟΥ.
Τώρα, με την έννοια της πραγματικότητας, ότι μια χαρούμενη ομάδα συνδημοτών μας, όπου εμπιστευτήκαμε την διαχείριση των θεμάτων της πόλης, εξακολουθεί "να διοικεί χαμογελαστά", αδιαφορώντας ή αγνοώντας ότι ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΟΓΚΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΗ, να συμφωνήσουμε ότι τελικά ΟΜΙΛΟΙ ΧΑΡΩΠΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
εδώ η διακήρυξη (25 Ιουλίου 2008).
Τώρα, με την έννοια της πραγματικότητας, ότι μια χαρούμενη ομάδα συνδημοτών μας, όπου εμπιστευτήκαμε την διαχείριση των θεμάτων της πόλης, εξακολουθεί "να διοικεί χαμογελαστά", αδιαφορώντας ή αγνοώντας ότι ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΟΓΚΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΗ, να συμφωνήσουμε ότι τελικά ΟΜΙΛΟΙ ΧΑΡΩΠΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
εδώ η διακήρυξη (25 Ιουλίου 2008).
![[IMG_4468.jpg]](http://3.bp.blogspot.com/__lpX33zWxzw/SOW9iuvR18I/AAAAAAAAAC0/T69ec6giK2c/s155/IMG_122.jpg)
0 σχόλια